မြန္႐ိုးရာဓေလ႔ သေဘၤာဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲ
' မြန္႐ိုးရာဓေလ႔ သေဘၤာဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲ '
ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ ေရာက္တိုင္း
ရာမညတိုင္းေဒသ မည္သည့္ရပ္ရြာမဆို မြန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ထိုဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲေလ့ရွိၾကသည္အေၾကာင္း
စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံု.....
မြန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကို အလြန္ေလးနက္ကိုင္းရိုင္းေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္
မြန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ( ၁၂ )လရာသီပြဲမ်ား ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ျပဳလုပ္ အျမဲက်င္းပေလးရိွၾကသည္။
ယခုေတာ္သလင္းလျပည္႔ေန႔တြင္
ရပ္တိုင္းရြာတိုင္းရွိ မြန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း တို႔တြင္ မိမိတို႔ စြမ္းႏိုင္သမွ် လုပ္အား, အလွဴေငြအားျဖင့္ သေဘၤာတစ္စီး တည္ေဆာက္ကာ ဆြမ္း,တံခြန္, ကုကၠား, ပန္း, နံ့သာ, သစ္သီး ကြမ္း ဆီမီး-စေသာ အမ်ိဳးအမည္တစ္ေထာင္နီးပါးရွိ လွဴဖြယ္ဝတၳဳ အမ်ဳိးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ ယင္းသေဘၤာ၏ ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ တင္လွဴပူေဇာ္ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲကို "ဆြမ္းေတာ္တေထာင္ တင္လွဴပူေဇာ္ပြဲ"
မြန္ဘာသာေခၚ (သဘင္ဗဝ္သဿဳတ္လၛီ ) ဟုလည္း စတင္ေခၚေဝၚ မွတ္ျပဳၾကပါသည္။
အေၾကာင္းကား = = =
ဓမၼေစတီမင္း၏ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ျပန္႔ပြားေရး လုပ္ငန္း
မြန္ရာဇာဝင္ ဓမၼေစတီမင္း" က်မ္းအရ သီလစင္ၾကယ္ေသာ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေမြးထုတ္ႏိုင္ရန္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၈၃၈-ခုႏွစ္တြင္ သီဟိုဠ္ (သီရိလကၤာ) သို႔ မြန္သံဃာေတာ္ ၄၄-ပါးကို ဓမၼေစတီမင္းက ရာမဒူတသေဘၤာ ႏွင္႔ စိၾတဒူတသေဘၤာ ထို႔သေဘၤာႏွစ္စီး ျဖင့္ ေစလႊတ္ေတာ္မူသည္။
သံဃာေတာ္ ၄၄-ပါးတို႔က ကလ်ာဏီသိမ္တြင္ ရဟန္းအသစ္ ခံယူၾကသည္။ ကိစၥျပီးဆံုးေသာအခါ အျပန္ခရီးစဥ္တြင္ သေဘာၤႏွစ္စီးအနက္ ရာမဒူတသေဘၤာက ခရီးစဥ္ေခ်ာေမြ႕စြာ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ စိၾတဒူတ သေဘၤာကား ေလျပင္းမုန္တိုင္း မိသျဖင့္ သေဘၤာမေမွာက္သည့္တိုင္ လိုရာခရီး ပန္းတိုင္ဆီ အၿပီးမဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
အိႏၵိယႏိုင္ငံ (ယခင္- မဒရပ္၊ ယခု- ခ်င္းႏိုင္-ဟု ယူဆရသည့္) ဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကသည္။
ႏွစ္စီးေမွ်ာ္ တစ္စီးသာ ေပၚလာသည့္အခါ မင္းႏွင့္တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက ရတက္မေအး ပူေဆြးခဲ့ၾကရသည္။
ေပ်ာက္ရွာေနသည့္ သေဘၤာတစ္စီးေပၚပါ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ေဘးအႏၲရာယ္မက်ေရာက္ ရေလေအာင္ မင္းႏွင္႔တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းက ဆုေတာင္းဝတ္ျပဳ ၾကသည္။
" စိၾတဒူတ "သေဘၤာပံုသ႑ာန္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ၿပီး
ေတာ္သလင္းလျပည္႔ မနက္အာရံုခ်ိန္တြင္ ယင္းသေဘၤာတြင္ လွဴဖြယ္ဝတၳဳအစုစုကို စုေပါင္းထည္႔ျပီး ကပ္လွဴပူေဇာ္ပြဲ အသြယ္သြယ္တို႔ျဖင့္ ျဖည့္ၾကသည္။
အတုမရွိ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ဂုဏ္ေတာ္ ရတနာျမတ္သံုးပါး၏ဂုဏ္ေတာ္ကို အာ႐ုံျပဳ၍
အမ်ိဳးအမည္ ေထာင္မကေသာ ဒါတဗၺဝတၳဳတို႔ျဖင့္ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးကို ဘုရားအား ကပ္လွဴပူေဇာ္
သီလခံယူေဆာက္တည္း ပရိတ္ရြတ္ပူေဇာ္ တရားနားယူျခင္း ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ေတာ္သလင္းလဆုပ္ ႏွစ္ရက္ေန႔မွာ " စိၾတဒူတ"သေဘၤာ ေကာင္းမြန္ေခ်ာ္ေမြ႔စြာ ျပန္ေရာက္လာသည္ကို မင္းႏွင္႔တိုင္းသူျပည္သားမ်ား ျမင္၍ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ခရီးဦးၾကိဳဆို ပူေဇာ္ၾကသည္။
သေဘၤာေပ်ာက္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္ေနသည့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္ေစလိုေသာ ရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္
ကုသိုလ္ျပဳ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲကို က်င္းပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
မြန္လူမ်ိဳးတို႔၏ ရိုးရာဓေလ႔ အစဥ္အလာေကာင္းတစ္ရပ္
ရာမညတိုင္းမြန္ေဒသရိွ ရပ္ရႊာ ေဒသတိုင္မွာ ဆြမ္းေတာ္တစ္ေထာင္ ေခၚ "ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲ"ကို ႐ိုးရာမပ်က္ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ႏႊဲေပ်ာ္ က်င္းပပူေဇာ္ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေတာ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ကို ယခုထိတိုင္ေအာင္ ေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။
ေနာက္ကား ေတာ္သလင္းလျပည္႔ေန႔မွာ မြန္ဘာသာေခၚ (သဘင္လံင္ကေလင္,ဍာ္သာဲ,ကဝ္,သျဂာ ) စတုမဓု ဆြမ္းေလာင္းလွဴပြဲလည္း က်င္းပေလးရိွၾကပါသည္။
မြန္ရိုးရာဓေလ႔ ထိန္းသိမ္းျခင္းႏွင္႔ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ျပဳလုပ္
_
#crd.....
12.9.2016
ေဃာသိုက္(က.ပ)K.P
ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ ေရာက္တိုင္း
ရာမညတိုင္းေဒသ မည္သည့္ရပ္ရြာမဆို မြန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ထိုဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲေလ့ရွိၾကသည္အေၾကာင္း
စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံု.....
မြန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကို အလြန္ေလးနက္ကိုင္းရိုင္းေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္
မြန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ( ၁၂ )လရာသီပြဲမ်ား ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ျပဳလုပ္ အျမဲက်င္းပေလးရိွၾကသည္။
ယခုေတာ္သလင္းလျပည္႔ေန႔တြင္
ရပ္တိုင္းရြာတိုင္းရွိ မြန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း တို႔တြင္ မိမိတို႔ စြမ္းႏိုင္သမွ် လုပ္အား, အလွဴေငြအားျဖင့္ သေဘၤာတစ္စီး တည္ေဆာက္ကာ ဆြမ္း,တံခြန္, ကုကၠား, ပန္း, နံ့သာ, သစ္သီး ကြမ္း ဆီမီး-စေသာ အမ်ိဳးအမည္တစ္ေထာင္နီးပါးရွိ လွဴဖြယ္ဝတၳဳ အမ်ဳိးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ ယင္းသေဘၤာ၏ ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ တင္လွဴပူေဇာ္ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲကို "ဆြမ္းေတာ္တေထာင္ တင္လွဴပူေဇာ္ပြဲ"
မြန္ဘာသာေခၚ (သဘင္ဗဝ္သဿဳတ္လၛီ ) ဟုလည္း စတင္ေခၚေဝၚ မွတ္ျပဳၾကပါသည္။
အေၾကာင္းကား = = =
ဓမၼေစတီမင္း၏ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ျပန္႔ပြားေရး လုပ္ငန္း
မြန္ရာဇာဝင္ ဓမၼေစတီမင္း" က်မ္းအရ သီလစင္ၾကယ္ေသာ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေမြးထုတ္ႏိုင္ရန္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၈၃၈-ခုႏွစ္တြင္ သီဟိုဠ္ (သီရိလကၤာ) သို႔ မြန္သံဃာေတာ္ ၄၄-ပါးကို ဓမၼေစတီမင္းက ရာမဒူတသေဘၤာ ႏွင္႔ စိၾတဒူတသေဘၤာ ထို႔သေဘၤာႏွစ္စီး ျဖင့္ ေစလႊတ္ေတာ္မူသည္။
သံဃာေတာ္ ၄၄-ပါးတို႔က ကလ်ာဏီသိမ္တြင္ ရဟန္းအသစ္ ခံယူၾကသည္။ ကိစၥျပီးဆံုးေသာအခါ အျပန္ခရီးစဥ္တြင္ သေဘာၤႏွစ္စီးအနက္ ရာမဒူတသေဘၤာက ခရီးစဥ္ေခ်ာေမြ႕စြာ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ စိၾတဒူတ သေဘၤာကား ေလျပင္းမုန္တိုင္း မိသျဖင့္ သေဘၤာမေမွာက္သည့္တိုင္ လိုရာခရီး ပန္းတိုင္ဆီ အၿပီးမဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
အိႏၵိယႏိုင္ငံ (ယခင္- မဒရပ္၊ ယခု- ခ်င္းႏိုင္-ဟု ယူဆရသည့္) ဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကသည္။
ႏွစ္စီးေမွ်ာ္ တစ္စီးသာ ေပၚလာသည့္အခါ မင္းႏွင့္တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက ရတက္မေအး ပူေဆြးခဲ့ၾကရသည္။
ေပ်ာက္ရွာေနသည့္ သေဘၤာတစ္စီးေပၚပါ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ေဘးအႏၲရာယ္မက်ေရာက္ ရေလေအာင္ မင္းႏွင္႔တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းက ဆုေတာင္းဝတ္ျပဳ ၾကသည္။
" စိၾတဒူတ "သေဘၤာပံုသ႑ာန္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ၿပီး
ေတာ္သလင္းလျပည္႔ မနက္အာရံုခ်ိန္တြင္ ယင္းသေဘၤာတြင္ လွဴဖြယ္ဝတၳဳအစုစုကို စုေပါင္းထည္႔ျပီး ကပ္လွဴပူေဇာ္ပြဲ အသြယ္သြယ္တို႔ျဖင့္ ျဖည့္ၾကသည္။
အတုမရွိ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ဂုဏ္ေတာ္ ရတနာျမတ္သံုးပါး၏ဂုဏ္ေတာ္ကို အာ႐ုံျပဳ၍
အမ်ိဳးအမည္ ေထာင္မကေသာ ဒါတဗၺဝတၳဳတို႔ျဖင့္ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးကို ဘုရားအား ကပ္လွဴပူေဇာ္
သီလခံယူေဆာက္တည္း ပရိတ္ရြတ္ပူေဇာ္ တရားနားယူျခင္း ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ေတာ္သလင္းလဆုပ္ ႏွစ္ရက္ေန႔မွာ " စိၾတဒူတ"သေဘၤာ ေကာင္းမြန္ေခ်ာ္ေမြ႔စြာ ျပန္ေရာက္လာသည္ကို မင္းႏွင္႔တိုင္းသူျပည္သားမ်ား ျမင္၍ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ခရီးဦးၾကိဳဆို ပူေဇာ္ၾကသည္။
သေဘၤာေပ်ာက္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္ေနသည့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္ေစလိုေသာ ရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္
ကုသိုလ္ျပဳ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲကို က်င္းပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
မြန္လူမ်ိဳးတို႔၏ ရိုးရာဓေလ႔ အစဥ္အလာေကာင္းတစ္ရပ္
ရာမညတိုင္းမြန္ေဒသရိွ ရပ္ရႊာ ေဒသတိုင္မွာ ဆြမ္းေတာ္တစ္ေထာင္ ေခၚ "ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲ"ကို ႐ိုးရာမပ်က္ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ႏႊဲေပ်ာ္ က်င္းပပူေဇာ္ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေတာ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ကို ယခုထိတိုင္ေအာင္ ေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။
ေနာက္ကား ေတာ္သလင္းလျပည္႔ေန႔မွာ မြန္ဘာသာေခၚ (သဘင္လံင္ကေလင္,ဍာ္သာဲ,ကဝ္,သျဂာ ) စတုမဓု ဆြမ္းေလာင္းလွဴပြဲလည္း က်င္းပေလးရိွၾကပါသည္။
မြန္ရိုးရာဓေလ႔ ထိန္းသိမ္းျခင္းႏွင္႔ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ျပဳလုပ္
_
12.9.2016
ေဃာသိုက္(က.ပ)K.P
Comments
Post a Comment